De muziek
De liederen die ten gehore worden gebracht zijn authentiek, dat wil zeggen: niet gearrangeerd om aan een bepaalde smaak tegemoet te komen. Dat is vaak wel gebeurd met de Russische volksmuziek die in Nederland bekend is geworden.
In de sovjet-tijd is men nogal dubbelhartig met de volksmuziek omgegaan. Enerzijds werd die muziek gebruikt als basis voor opera-achtige arrangementen, die daardoor vaak los kwam te staan van haar wortels. Anderzijds werd de volksmuziek weggedrongen als een uiting van een “achterhaalde” cultuur. Dit gold in het bijzonder voor de religieuze muziek.
Omdat de liederen zo min mogelijk verfraaid zijn, klinken ze ons soms op het eerste gehoor vreemd in de oren: veel wordt enigszins nasaal gezongen, soms met wonderlijke ritmes en dissonanten akkoorden. In de langgerekte slot-unisonen wordt gezocht naar de natuurlijke toonaard om boventonen te produceren. Dit is een vermoedelijk duizenden jaren oude zangtechniek, die geassocieerd wordt met contact met het goddelijke.
De drie koren o.l.v. I. Raspopova